Verhaaltjestijd: Ik heb jarenlang een afkeer gehad van pindakaas door een jeugdtrauma (insert melodramatische muziek). Als kind (met overgewicht) vond ik het heerlijk om de pot pindakaas met de lepel uit te likken. Op een mooie zomerdag had ik die pot naar buiten meegenomen om op de trampoline op te smullen. Toen mijn moeder me naar binnen riep, had ik de pot in het gras verstopt, achter een poot van de trampoline. Wanneer ik terug naar buiten kwam, had ik weer trek in wat pindakaas en nam nog een hap van de pot. Pas toen ik de lepel er voor een tweede keer in wou doppen, merkte ik dat de pot helemaal vol zat met krioelende mieren. Het heeft echt jaren geduurd voor ik weer naar pinda’s kon kijken zonder jeuk te krijgen.

Maar nu mijn trauma verwerkt is, staat er dus standaard een pot verse pindakaas in onze koelkast, klaar om opgelepeld te worden. Trouwens, ook met dit basisrecept kan je eindeloos experimenteren, voeg er eens wat gesmolten chocolade aan toe, of vanille-extract, of vervang de pinda’s eens door geroosterd macadamianoten? De opties zijn eindeloos.